جدول تناوبی — آهن
آهن دارای چهار ایزوتوپ پایدار طبیعی است، 54 Fe، 56 Fe، 57 Fe و 58 Fe. فراوانی نسبی ایزوتوپ های آهن در طبیعت تقریباً 54 Fe (5.8٪)، 56 Fe (91.7٪)، 57 Fe (2.2٪) و 58 Fe (0.3٪) است. 60 Fe یک رادیونوکلئید منقرض شده است که نیمه عمر طولانی دارد (1.5 Myr). بسیاری از کارهای گذشته در مورد اندازه گیری ترکیب ایزوتوپی آهن بر تعیین تغییرات 60 آهن به دلیل فرآیندهای همراه با سنتز هسته (به عنوان مثال، مطالعات شهاب سنگ) و تشکیل سنگ متمرکز شده است (Volkening and Papanatassiou، 1989؛ Maeck، 1992). فراوانی 60 Ni (محصول دختر 60 Fe) موجود در مواد فرازمینی ممکن است بینشی در مورد منشا منظومه شمسی و تاریخ اولیه آن ارائه دهد. شوکولیوکوف و لوگمایر (1993) 60 نیکل اضافی را در شهاب‌سنگ‌ها یافتند که نشان می‌دهد 60 Fe هنوز در زمان تمایز زنده بود. همبستگی ایزوکرونی بین 60 Ni/ 58 Ni و Fe/Ni نیز این نتیجه را تایید می کند.
مطالعات اخیر بر روی کار بالقوه با ایزوتوپ‌های آهن در سیستم‌های با دمای پایین متمرکز شده‌اند. تغییرات ایزوتوپی مشاهده شده ناشی از فرآیندهای میکروبی نشان می دهد که کاهش آهن با واسطه میکروبی ترجیحاً به نفع گونه های سبک تر آهن است (دیکسون و همکاران، 1992). در مطالعه دیگری، Bullen و McMahon (1998) نشان دادند که کاهش آهن با واسطه میکروبی مانند یک فرآیند تقطیر رایلی عمل می کند، با Fe 2+ به طور مداوم 5 سبک تر از Fe 3+ موجود . این نشان می‌دهد که ترکیب ایزوتوپی آهن آب خروجی از یک سیستم می‌تواند برای تخمین مقدار کاهش آهن رخ داده در سیستم مورد استفاده قرار گیرد، با مقادیر سنگین فزاینده‌ای که مقادیر بیشتری از کاهش آهن را منعکس می‌کند، با این فرض که آهن به صورت غیرآلی از مواد معدنی تحت هر یک از احیاء حرکت می‌کند. یا شرایط با pH پایین ترکیب ایزوتوپی مشخصی نسبت به آهن کاهش یافته از نظر میکروبی دارند (بولن و کندال، 1998).
کار تجربی بیشتری در توسعه روش های تحلیلی برای اندازه گیری ایزوتوپ های آهن در غلظت های پایین و همچنین تعیین کارایی نسبی شکنش عوامل میکروبی مختلف مورد نیاز است.
منبع متن : این بررسی توسط اریک کالدول، عمدتاً از بولن و کندال (1998) و دیکن (1995) جمع آوری شده است.